Jaaaaaa, ik sta erin, wat ontzettend leuk zeg. Helemaal blij met de tekst. Super trots dat de Homeride ook wordt genoemd, want ja mede door het Ronald McDonald huis ben ik zo fanatiek aan het fietsen gegaan. Niet op de naam bij de foto letten want die klopt niet. Foutje moet kunnen.
Door een griepje niet zo vaak kunnen fietsen als ik wilde afgelopen weken maar deze week wel mijn forenzen rit gedaan. Zo fijn op de fiets naar werk hoofd helemaal leeg. Daar ff douche kopje koffie en dan starten.
Het ging zo fijn dat ik zelfs om 22:00uur terug ging fietsen. Dat was toch net even iets teveel van het goede na de griep. Na 17km had ik iets van jeetje nog ruim 10 te gaan. Moest me echt even aanmanen om te gaan omdenken, ipv “nog” te denken aan “nog maar” te gaan denken. Hierdoor heb ik het gered. Was om 23:45uur thuis en heel eerlijk was onwijs spannend, eng maar ook super leuk om in het donker te fietsen. Vooral op de stukken zonder straatverlichting vond ik het echt geweldig leuk.
Morgen met Martijn fietsen is het plan, nu hopen dat de weergoden ons goed gezind zijn.
Op Strava, (ja ja, daar zit ik nu ook al op) kon je je opgeven voor de KNWU challenge #WeRideAllWeather.
Dit houdt in dat je in de laatste week van 2018 een x aantal kilometers gaat fietsen op de racefiets. Als het heerlijk mooi weer is zoals nu is dat natuurlijk geen probleem, maar bij regen, sneeuw en ijzel is dit natuurlijk een veel grotere uitdaging.
Daar ik me al voorgenomen had om ook in de wintermaanden te blijven fietsen en minimaal 1x per week naar het werk heb ik mij hiervoor op 18 oktober opgegeven. Mijn challenge is 100km in de laatste week van het jaar te rijden, dit hoeft niet in 1 rit, mag ook in meerdere.
Wat het allemaal extra leuk maakt is dat je elke zondagochtend een mail ontvangt met daarin speciaal voor jouw afstand een trainingsschema om die 100km vol te houden.
Met veel enthousiasme ben ik hiermee aan het werk gegaan en zelfs ben ik in de regen op de fiets te vinden. Want ja dat is nou eenmaal de bedoeling om met alle soorten weer op de fiets te vinden te zijn.
Ook ben ik door het blad Fietssport van de NTFU geïnterviewd omdat ik voornemens ben om wekelijks in de winter op de racefiets naar werk te gaan, het is een klein stukje in een groter item. Dit artikel zal uitkomen in het decembernummer, ik ben heel erg benieuwd of ik er echt in kom te staan, je weet natuurlijk maar nooit of ze moeten schrappen in verband met een leuker artikel.
Dit was het weer voor nu, naast al het fietsen de laatste weken ben ik ook nog altijd druk met haken bezig, weer allemaal projecten door elkaar dus nog maar weinig echt af.
Martijn vertelde dat er een site is die routes voor je maakt nl Fietsersbond. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, maar ik heb nog geen fietscomputer dus kan ik daar nog niet veel mee.
Maar er zullen toch vast wel leuke apps zijn die dit ook kunnen. Verschillende gedownload maar dan krijg je echt vast routes, nee dat is het niet. Opeens kwam ik die van de Fietsersbond tegen (fietsplanner). En ja hoor dat werkt op dezelfde wijze. Ik geef aan vertrekpunt, rondje of route, kies rondje, aantal km. 20 en hij geeft een route. Superleuk en als je het opnieuw doet met dezelfde opties krijg je een andere route. Dit is echt wel wat voor mij, dus gister ochtend me laten verrassen door deze leuke app en ben op mijn fiets gestapt.
De route was erg mooi, eerst een wat saai recht stuk richting Egmond, wel fijn om even op te warmen en weer even wennen op de racefiets. Na 8,5 km kwam ik een bankje tegen en daar even gepauzeerd, ik zat tenslotte al 20 min op de fiets.
Na genoten te hebben van het uitzicht, wat drinken en een ontbijtkoekje weer op pad gegaan.
Toen werd het leuk, door een bosrijk deel van Bergen, heuvel op en heuvel af. Jeetje dit ging lekker vlot en wat een mooie omgeving, daarna weer een stukje saai en voor ik het wist was ik alweer thuis. Nou even eerlijk blijven hahaha, na een km of 15 had ik echt iets van aiiiii mijn rug, nek en mijn zitvlak. Maar even doorzetten het was nog maar een klein stukje, ik nam mij voor gewoon nog een keer te stoppen bij een bankje, maar die kwam ik (gelukkig) niet tegen. Al met al viel het toch nog enorm mee en ben ik blij dat ik niet meer gestopt was, waarschijnlijk was weer opstappen voor de laatste paar km een stuk lastiger mentaal dan doortrappen.
Thuis weer heerlijk uitgepuft en een lekkere latte genomen.
De cijfertjes: 19,5 kmin 49,5 minuten.
Voor een dame die haar vrije tijd hakend op de bank doorbrengt vind ik dit toch weer een hele prestatie, als ik zo mijn ritjes vergelijkt zie je toch echt wel dat ik steeds meer km maak in ongeveer dezelfde tijd.
Op naar mijn volgende rit, ik ben erg benieuwd waar de app me dan heen brengt.
Vrijdagavond had ik mijn eerste ritje op de racefiets en zaterdagavond was rit nummer 2 aan de beurt. Het weer was heerlijk, eigenlijk nog iets te warm maar het ging goed. Onze kids waren in de middag hun rugzakken vergeten, dus die zijn we eerst maar eens gaan halen. Het werd een leuke route door Alkmaar heen.
Na het bekijken van deze rit op Strava, zie ik dat ik iets sneller was dan vrijdagavond, dat is toch weer mooi meegenomen. Ik ben benieuwd hoe dit zich verder gaat ontwikkelen. Ik mis vooral nog de conditie om langer op de racefiets te zitten, na een half uur wilde ik toch echt weer richting huis terwijl mijn man zoiets had, van jeetje mop, we zijn net pas begonnen. Onze rit duurde ongeveer 50 minuten en was ongeveer 18 km. Terwijl vrijdag ik ongeveer net zo lang reed en deze was 14 km.
Zondag was een rustdag, dat kon ik ook wel goed gebruiken want eerlijk gezegd is het toch best wennen, mijn benen waren er wel klaar mee en ook mijn voeten waren klaar. Wel met de fiets aan het werk gegaan, deze hebben we voorzien van normale pedalen.
Na de rustdag van gisteren ben ik vandaag weer op de racefiets gestapt voor tocht nummertje 3 en dit keer helemaal alleen, dus geen manlief naast me die me stimuleert om harder te fietsen en verder door te gaan. Om 9 uur naar buiten gestapt en had zoiets van, best nog wel frisjes, maar dat was snel voorbij, na een minuut of 10 was mijn rug al heerlijk nat en had ik het enorm warm. Omdat ik later vandaag nog moet werken had ik zoiets van, niet te lang stuk en dat is het ook niet geworden, ik heb bijna 12 km gefietst in 30 minuten. Het was heerlijk om op normale pedalen te fietsen. Voorlopig hou ik deze erop.
Eerlijk is eerlijk, best wel trots op mezelf daar ik een echte bankhanger ben, heb ik het toch maar mooi gedaan ook al is het maar een half uurtje.
De rest van de week zal het fietsen erbij inschieten, want ik ga van dinsdag t/m vrijdag meelopen met de avond4daagse. Dit wordt een ware uitputtingsslag daar ik vrees dat het tempo erg laag zal liggen, maar misschien wordt ik wel blij verrast we zullen het zien morgenavond. Misschien dat ik vrijdagochtend nog een stuk kan fietsen maar ligt er echt aan hoe ik me voel na 3 dagen wandelen.
Mijn man is echt super sportief. Hij doet echt van alles, 42km wandelen, 10em hardlopen, traint nu voor halve marathon en sinds een tijdje fietsen.
Hartstikke leuk en ik zou eigenlijk ook iets meer moeten doen om de laatste overtollige kilo’s kwijt te raken en wat strakker in mijn ruime vel te komen. Maar ja wat, het liefst iets samen doen, lijkt mij erg leuk.
Het eerste wat op kwam was wandelen, tja hij heeft al zoveel km in de benen en zo’n hoog wandel-tempo dat ik moet hardlopen om zijn wandel-tempo bij te kunnen houden.
Hardlopen wordt het ook niet, paar maal geprobeerd maar mijn knieën vinden dat echt niet leuk.
Wielrennen dan maar, want tja fietsen kan ik al, dus hoe moeilijk kan dat zijn. Mijn man helemaal in zijn nopjes want die kan weer heerlijk opzoek naar van alles en nog ivm mijn eerste kennismaking met de racefiets.
Na een hele meet sessie een leuke Senza fiets gevonden op FB en die is deze week gekocht. Maar dan ben je er nog niet, speciale kleding, schoenen, helm, handschoenen, bidons, zadeltas, sokken, alles moest nog gekocht worden, jeetje, nieuwe sport kiezen kost niet niks.
Gelukkig voor mij sportieve weken bij een concurrent supermarkt en daar handschoenen en een heerlijk opvallend fiets-tenue gekocht(roze, geel, oranje). Mij kun je niet over het hoofd zien.
Bij de decathlon speciale schoenen, op de fiets zitten mtb pedalen dus dat soort schoenen, zitten heerlijk, sokken en heel belangrijk de helm gekocht, mijn avontuur op de racefiets kan beginnen. Je wil direct eigenlijk op weg, maar dat gaat natuurlijk niet met zo’n jongedame van 6 thuis.
Gisteravond kwam haar grote zus, (alweer 13 lentes) en die vond het geen probleem om alleen thuis met haar te blijven. Ons kleine draakje lag al heerlijk in dromenland.
Ik geef eerlijk toe, het hele idee dat je voeten vastzitten aan je pedalen boezemde mij enorme angst in en dat was te merken, ik durfde gewoon niet op de fiets. Na flinke aanmoediging van manlief (stel je niet aan, gewoon wegfietsen, is niet eng, gewoon doen, je kunt het) met knikkende knieën opgestapt, afgezet, voet erin geklikt en toen paniek, ik kon niet los en lag direct onderuit. Echt de trapper is niet rond geweest, ik hield blijkbaar het stuur niet goed vast, tja is ook al zo vreemd. Ik durfde eigenlijk niet meer, maar moest wel van mezelf er weer op, anders durf ik nooit meer, na kort overleg besloten gewone schoenen aan te doen en eerst vertrouwen in het fietsen op de racefiets te krijgen voordat ik weer ga klikken, dus hup snel naar binnen, andere schoenen aan en schaafwonden op knie en elleboog schoongemaakt en gaan.
Ja dit ging beter, nu durfde ik wel, het begin was natuurlijk eng, hoe werken de remmen, de versnellingen, het op en af stappen. Maar ik deed het, het lukte en naar mijn gevoel ging het super. Na een klein half uurtje begon ik mijn nek, schouders en ellebogen te voelen. Ik zat toch nog wel enorm gespannen op de fiets. Toen ik me dat besefte lukte het ontspannen beter en zijn we zelfs het centrum van Alkmaar ingegaan, dat was best pittig met al die voetgangers die echt overal lopen, maar het lukte, was weer een overwinning.
Toen ik thuis kwam voelde ik me enorm stoer, toch maar mooi gedaan zo’n eerste rit inclusief valpartij, heb mij niet laten kisten en ben gewoon doorgegaan.
Spierpijn valt gelukkig mee, mijn knie doet nog wel pijn. Maar als het meezit, gaan we vanavond weer een klein rondje.
Helaas, het is mij niet gelukt om veel te haken de afgelopen weken, erg jammer want ik hoopte de cosywoondeken af te krijgen. Week 1&2 zijn klaar en nu net begonnen met het eerste blokje van week 3.
Morgen start de nieuwe call van de Nostalgia, je snapt het al mijn handen jeuken om daar mee te gaan beginnen, want hij is echt zo gaaf. Ik weet ook niet hoe lang je ongeveer per week aan het haken bent hiervoor, maar hoop dat ik tussendoor dan ook nog verder kan met de Cosy.
Maar heel erg eerlijk gezegd, ik heb op Pinterest weer de nodige leuke omslagdoeken en tassen gezien om te haken. Keuzes maken is zo lastig met al dat moois wat er te maken is en al die prachtige bollen garen die je overal kunt kopen.
Ik ga de Nostalgia niet maken vanuit de pakketten die verkocht worden want ik vind hem dan te klein worden. Ik heb besloten deze met acryl te maken en dan met haaknaald 5, deze komt dan een flink stuk groter uit zodat hij mooi op mijn bed gaat passen. Wel in de kleur wit want dit vind ik wel echt passen bij dit patroon.
Wauw, wat is 2017 om gevlogen. Op de laatste dag van het jaar nog met spoed naar de huisartsenpost in verband met een gevecht met een kaasschaaf die mijn man heeft verloren. Dochter die nog even een flinke buikgriep had de laatste 2 dagen van het jaar.
Ook het jaar van de zeer geslaagde afvalrace. Martijn 30 kilo lichter en ik 35.
Martijn die is gaan hard-lopen en bij elke wedstrijd weer zijn eigen tijd verbeterd. Van de 5km naar de 10 Engelse mijl en in 2018 de halve marathon op de agenda.
Wat is hij ontzettend aan het veranderen, van bankhanger naar een echte sportman. Nou moet ik er nog aan geloven.
Het jaar van een nieuwe functie op werk, nieuwe directe collega’s. Thuis werken, zondagdiensten.
Het jaar van het korte koppie, gewaagde gekleurde kapsels. Wennen aan mijn nieuwe ik.
Welkom 2018.
Ben benieuwd wat je voor ons in petto hebt. Laten we hopen dat het ziekenhuis aan ons voorbij gaat.
Zelf hoop ik nog op 5 kilo eraf en dat ook ik wat sportiever wordt.
Verder hoop ik nog aan mooie dingen projecten mee te gaan haken en regelmatig naar de sauna te gaan.
2018 begint voor onze jongste dame goed, ze heeft vandaag haar zwemdiploma A in ontvangst mogen nemen.
Welkom 2018, dat je net zo leuk wordt als 2017 was. We zullen het zien.
Wauw via Facebook kwam ik de nieuwe CAL tegen van Haakplein, de Nostalgia. Ik ben verliefd. De cal start 26 januari en de haakpakketten zijn al bij diverse webshops in de voorverkoop. Deze worden dan in de 2de week januari bezorgd zodat je gelijk bij de aftrap kan starten. Deze cal duurt 30 weken, dus ook lekker lang.
Jeetje wat lijkt deze me mooi om te maken, heb hem vandaag ook al aan diverse collega’s laten zien en deze gaven ook al aan hem erg mooi te vinden. Alleen staat mij de maat vd haaknaald wat tegen. Alles onder maat 3 vind ik niet fijn werken. Op het breikatoen staat dat het ook met een 3 kan, waarschijnlijk heb ik dan wel extra bollen nodig.
Naaldkunst uit Alkmaar geeft aan dat ze extra bollen kunnen leveren met hetzelfde verfbad/kleurnummer. Je snapt het vast al, ik twijfel enorm. Want dat maakt het wel extra aantrekkelijk.
Om alvast de smaak van weer een nieuwe deken haken te pakken te krijgen (niet dat die ooit weg is geweest) ben ik gister gestart met de Cosy deken van dezelfde dames. Deze maak ik met royal garen in wit en crème kleur, ben erg benieuwd hoe me dit afgaat, de eerste paar blokjes zijn al klaar. Deze cal duurt 8 weken, maar dit gaat vast sneller daar ik komende weken wat meer vrij ben en de cal al is afgelopen en alle patronen online staan. Misschien wel binnen 5 weken klaar en dan direct door met de Nostalgia. We zullen zien wat de toekomst voor mij in petto heeft.
