You are currently browsing the archives for 26 mei 2018.
Displaying 1 entry.

Haakties gaat fietsen (aka wielrennen)

  • Posted on mei 26, 2018 at 07:56

Mijn man is echt super sportief. Hij doet echt van alles, 42km wandelen, 10em hardlopen, traint nu voor halve marathon en sinds een tijdje fietsen.

Hartstikke leuk en ik zou eigenlijk ook iets meer moeten doen om de laatste overtollige kilo’s kwijt te raken en wat strakker in mijn ruime vel te komen. Maar ja wat, het liefst iets samen doen, lijkt mij erg leuk.

Het eerste wat op kwam was wandelen, tja hij heeft al zoveel km in de benen en zo’n hoog wandel-tempo dat ik moet hardlopen om zijn wandel-tempo bij te kunnen houden.

Hardlopen wordt het ook niet, paar maal geprobeerd maar mijn knieën vinden dat echt niet leuk.

Wielrennen dan maar, want tja fietsen kan ik al, dus hoe moeilijk kan dat zijn. Mijn man helemaal in zijn nopjes want die kan weer heerlijk opzoek naar van alles en nog ivm mijn eerste kennismaking met de racefiets.

Na een hele meet sessie een leuke Senza fiets gevonden op FB en die is deze week gekocht. Maar dan ben je er nog niet, speciale kleding, schoenen, helm, handschoenen, bidons, zadeltas, sokken, alles moest nog gekocht worden, jeetje, nieuwe sport kiezen kost niet niks.

Gelukkig voor mij sportieve weken bij een concurrent supermarkt en daar handschoenen en een heerlijk opvallend fiets-tenue gekocht(roze, geel, oranje). Mij kun je niet over het hoofd zien.

Bij de decathlon speciale schoenen, op de fiets zitten mtb pedalen dus dat soort schoenen, zitten heerlijk, sokken en heel belangrijk de helm gekocht, mijn avontuur op de racefiets kan beginnen. Je wil direct eigenlijk op weg, maar dat gaat natuurlijk niet met zo’n jongedame van 6 thuis.

Gisteravond kwam haar grote zus, (alweer 13 lentes) en die vond het geen probleem om alleen thuis met haar te blijven. Ons kleine draakje lag al heerlijk in dromenland.

Ik geef eerlijk toe, het hele idee dat je voeten vastzitten aan je pedalen boezemde mij enorme angst in en dat was te merken, ik durfde gewoon niet op de fiets. Na flinke aanmoediging van manlief (stel je niet aan, gewoon wegfietsen, is niet eng, gewoon doen, je kunt het) met knikkende knieën opgestapt, afgezet, voet erin geklikt en toen paniek, ik kon niet los en lag direct onderuit. Echt de trapper is niet rond geweest, ik hield blijkbaar het stuur niet goed vast, tja is ook al zo vreemd. Ik durfde eigenlijk niet meer, maar moest wel van mezelf er weer op, anders durf ik nooit meer, na kort overleg besloten gewone schoenen aan te doen en eerst vertrouwen in het fietsen op de racefiets te krijgen voordat ik weer ga klikken, dus hup snel naar binnen, andere schoenen aan en schaafwonden op knie en elleboog schoongemaakt en gaan.

Ja dit ging beter, nu durfde ik wel, het begin was natuurlijk eng, hoe werken de remmen, de versnellingen, het op en af stappen. Maar ik deed het, het lukte en naar mijn gevoel ging het super. Na een klein half uurtje begon ik mijn nek, schouders en ellebogen te voelen. Ik zat toch nog wel enorm gespannen op de fiets. Toen ik me dat besefte lukte het ontspannen beter en zijn we zelfs het centrum van Alkmaar ingegaan, dat was best pittig met al die voetgangers die echt overal lopen, maar het lukte, was weer een overwinning.

Toen ik thuis kwam voelde ik me enorm stoer, toch maar mooi gedaan zo’n eerste rit inclusief valpartij, heb mij niet laten kisten en ben gewoon doorgegaan.

Spierpijn valt gelukkig mee, mijn knie doet nog wel pijn. Maar als het meezit, gaan we vanavond weer een klein rondje.

Bekijk mijn rit van op Strava: https://www.strava.com/activities/1595618929/shareable_images/map_based?hl=nl-NL&v=1527277028

 

Share and Enjoy !

Shares