Mijn eerste lange rit dit jaar was afgelopen weekend. 80 kmvolgens het programma dit werd in totaal 84. Voor vele fietsers een klein stukje maar voor mij toch nog te ver.
Ik had 2 andere dames meegenomen en Martijn was er ook bij, die kon mooi als windvanger functioneren.
Het eerste stuk ging redelijk. Wel iets te snel voor mij, ongemerkt gingen ze toch steeds weer wat sneller en moest ik af en toe roepen om er bij te kunnen blijven. Na de eerste klimmetjes zijn we rond de 30km koffie gaan drinken en heb ik een halve tosti gegeten, we zaten op een prachtig terras hoog op de Veluwezoom met fantastisch uitzicht. Toen nog kleine stukjes klimmen en dalen.
Hierna kwam een geweldige afdaling waar ik enorm van genoten heb. Sinds mijn mini beginners cursus mountainbike is mijn angst voor afdalingen veel minder geworden. Echt een aanrader.
Rond 42km was de controle post en daar kregen we een banaan. Vlak hiervoor was een splitsing hier ben ik Martijn en zijn zusje kwijtgeraakt, die hadden de 110 km afslag genomen, oeps.
Wat ik alleen niet wist was dat direct na de controle post de voor mij heftigste klim kwam. Deze nam ik zo traag dat mijn Lezyne zelfs op de pauzestand ging. Halverwege zelfs af moeten stappen ivm ademnood. Klein stukje gelopen en toen weer fietsen. Ik had het gehaald zeg ik nu super trots.
Na km of 60 waren we alweer even uit de Posbank en Veluwezoom en hebben we een korte stop gehouden. Even wat drinken, reepje genomen en aangegeven dat ik er eigenlijk al klaar mee was. Maar ja we moesten nog maar 20km dus dat kon ik vast nog wel.
Ik hoopte dat we het laatste stuk wind mee zouden hebben daar we op de heenweg al flinke tegenwind hadden, maar helaas. Hierdoor was het voor mij helemaal moeilijk om het vol te houden. Ook mistte ik enorm mijn windvanger. Rond de 70km weer moeten stoppen om bij te komen. Ik stond echt op het punt om af te haken, maar ja en dan, je moet toch thuis komen. Martijn had een langere route dus kon ook niet even bellen kom me maar met de auto ophalen.
Gelukkig moesten we op het laatste stuk regelmatig even wachten ivm oversteken en verkeerslichten die gelukkig op rood stonden, op deze manier en pure wilskracht verder maar mijn benen wilden echt niet meer. De kilometers was ik echt aan het aftellen, nog maar 7, over 6 ben je er al. Nog maar 5 te gaan je kunt het. Maar toen de teller 80km aan gaf was er helaas nog geen finish. We moesten nog een stukje en bij de 83 was die er dan toch en zagen we ook onze missing persons weer. Nu de laatste meters naar huis.
Bij mijn schoonmoeder aangekomen was ik helemaal gesloopt en kon geen boe of bah meer. Toen bleek dat ze er niet waren, ze waren gezellig met de kids lunchen arghhhhhh. Gelukkig konden we wel neerploffen in de tuin en daar heb ik heel lang als een dood vogeltje gezeten voordat er weer een beetje leven in mij zat.
De spierpijn viel mee tot ik dinsdag op de stadsfiets naar het station ging wat een drama.
Maar ondanks alles ben ik toch blij dat ik het gedaan heb. Voor de omloop van Zandvoort heb ik me afgemeld want 85km een week na deze 84km drama ga ik mezelf niet aan doen. Ondanks dat ik weet dat dit minder heftige klimmetjes zijn zie ik het voor nu niet zitten. Mijn voornemen is om een stukje met de kids te gaan fietsen en volgende week beginnen met langzaamaan mijn gemiddelde rondjes van 35km te vergroten. Voor nu vind ik 60km meer dan genoeg. Hopelijk ben ik volgend jaar beter getraind en klaar om met meer gemak 80km routes te rijden.